Լինում է չի լինում,մի աղջիկ է լինում: Նրա անունը Ալիսա էր:

Ալիսան ոչինչ չէր ուտում, միայն քախցր էր ուտում:

Դրա համար նրան ասում են փոքրիկ Ալիսա:

Մի անգամ մայրը Ալիսային էր փնտրում:

—Ալիսա՛, որտե՞ղ ես կորել :

—Մայրիկ ես չեմ կորչել:

—Բայց որտե՞ղ ես ,

—սեյնակում եմ, մայրի՛կ:

Մայրը գնաց Ալիսայի սեյնակ և մի փոքրիկ դեղին մազերով աղջկա տեսավ,մայրը հասկացավ որ նա Ալիսան է:

Մայրը Ալիսային տարավ խոհանոց, որ ճաշիկը ուտի: